NaSeRa โรงเรียนแห่งการเรียนรู้

NaSeRa โรงเรียนแห่งความสวย

 

   

     'เริ่มต้น'

 

ภายในห้องเรียน 'โวล์' ทำงานอยู่เงียบๆ ในห้อง ในโรงเรียนนี้ มีชื่อเสียงทางด้าน วิทยาศาสตร์-คณิตคาสตร์ ผู้คนมากมายต่างพากันมาที่นี่ ซึ่งอยู่ในประเทศอังกฤษ ในใจกลาง

 

เหมืองหลวง พ่อแม่ของโวล์ ค่อนข้าง จะมีฐานะในระดับนึงพอสมควร เพราะว่าเรามาโรงเรียนนี้เสียค่าเทอม ไม่ใช่น้อยๆ 

 

  และในเวลต่อมา เสียงกระดิ่งก็ดังขึ้น

 

 

    ''ขอให้นักเรียนทุกคน ไปเข้าแถวที่ หอประชุม แอมบิลล่า ด้วยครับ'' เสียงของคุณครูคนหนึ่งพูดขึ้น กลางฝูงนักเรียนที่พากันพูดคุยตามประสา นักเรียนหลายๆคนต่างพากัน

 

โวยวาย

 

แต่ว่าพวกเขาก็ เดินไปหาประชุม แอมบิลล่า โดยดี

 

 

 

  ภายในหอประชุม เป็นห้องโถงขนาดใหญ่สไตล์เขมร ที่สามารถ บรรจุคนได้มากกว่า 10,000 คน ภายในนี้ มีเสียเจาะแจะจอแจเต็มไปหมด ทำให้โวล์ต้องมายืนอยู่ข้างหลัง เพื่อ

สงบสติอารมณ์

 

แล้วอยู่ดีๆประดูหอประชุมก็เปิดออก จึงทำให้ โวล์เดินชนกับ คนๆหนึ่ง 

 

''ขอโทษค่ะ''โวล์ก้มหัวแล้วพูดขอโทษให้แก่ฝ่ายตรงข้าม ถึงเราจะไม่ได้ผิดแต่การขอโทษไม่ได้มีกฏ ถูกมะ?

 

''นี่เธอ..หัดดูตาม้าตาเรือบ้างสิยะ'' เลโวน่า เธอเป็นลูกประธานบริษัทขนาดใหญ่ของ สเปน ซึ่งการที่เธอเข้ามาเรียนที่นี่ได้ ก็เป็นการใช้เส้นทั้งนั้น

 

''ชั่งมันเถอะหน่า เลโวน่า'' มิเชล บอกทีเธอก็เป็นคนดีเกินไปจน เลโวน่ารำคาญ

แล้วเลโวน่าก็สบัดบ๊อบของเธอ เดินไปหน้าเวที

 

''เฮ้อ..ขอโทษนะ ที่เลโวน่า พูดไม่ดีกับเธอ'' แล้ว มิเชลก็เดินตามเลโวน่าไป 

 

โวล์รู้สึกไม่ชอบผู้หญิงคนนี่เอาซะเลย เธอก็ขอโทษแล้วนิ?

 

 ''อ่าวๆ..นักเรียนทุกคนเงียบๆหน่อยครับ'' เสียงผู้อำนวยการดังขึ้น แล้วเขาก็ค่อยๆมาปรากฏตัวให้ ทุกคนได้เห็น 

 

''วันนี้ เป็นการเปิดภาคเรียนใหม่ ครูรู้สึกดีใจที่ได้เห็นนักเรียนอีกครั้ง เอาหล่ะ.....'' แล้วเขาก็พูดกฏและระเบียบของ โรงเรียน อันน่าเบื่อหน่าย ทั้งๆที่นักเรียนให้ห้องประชุม

ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาเลยสักนิดเดียว 

 

หลังการจากปฐมนิเทศเปิดภาคเรียนจบแล้ว ทุกคนต่างก็กลับเข้า อาคารเรียนของตัวเองไป 

 

โวล์ นั่งอยู่ข้างหลังห้อง โต๊ะข้างของโวล์ ว่างไว้ เหมือนนักเรียนคนอื่นพวกันรุมรังเกียจเธอย่างนั้นแหละ

 

แล้วพอนักเรียนทุกคนเข้ามาในห้องกันหมดแล้ว ครูก็เดิมตามมาติดๆ 

 

''เงียบๆหน่อย'' ครูสมจิต เข้าห้องมาแล้ว เอาหนังสือ ใบรายชื่อวางบนโต๊ะ

 

''ครูชื่อ สมจิต รักนูต....''

 

''ครูขาา ขออนุญาติเข้าห้องค่ะ'' 

 

'นี่มีนักเรียนมาสายด้วยเหรอเนี่ย' โวล์คิดในใจ

 

''เธอคิดว่านี่มันกี่โมงแล้ว'' ครูสมจิตพูดกับนักเรียนคนนั้น

 

''คือหนูขอโทษค่ะ พอดีตื่นสายหน่ะค่ะ'' เธอบอกกับครูสมจิตอย่างลุกลี้ลุกลน 

 

''งั้นก็อย่ามาสายอีกแล้วกัน'' ก่อนที่ครูสมจิตจะมาให้เธอมานั่งข้างๆฉัน 

 

แล้วเธอคนนั้นก็เดินมานั่งข้างๆฉันก่อนจะจัดหนังสือที่กำลังจะเรียนออกมาไว้บนโต๊ะอย่างเนียบที่สุด

 

''สวัสดี'' ฉันเริ่มทักเธอก่อน

 

''อ่าวไง สวัสดีฉันชื่อ เนล ยินดีที่ได้รู้จัก''

 

MELANIN✿